عهد کرده بودم برایت نامه ننویسم .

اما چه کنم که دلتنگی امانم را بریده است و نمی توانم با آن کنار بیایم .

پیش از این دلم را به نامه هایی که برایت می نوشتم خوش کرده بودم .

همان نامه هایی که هیچ وقت نمی خواندی .

همان نامه ها آری .

ولی نمی شود و نمی توانم بر عهد خود پابرجا بمانم .

تو که نامه هایم را نمی خوانی . پس نوشتن یا ننوشتن آن فرقی به حالت ندارد.

دوباره می نویسم .

دوباره برایت نامه می نویسم .

من نمی توانم پابند عهدی باشم که از پس آن بر نمی آیم .

از هفته قبل که از دور دیدمت دلم آتش گرفته است و چقدر آن روز دوست داشتم به تو سلام دهم و از احوالت جویا شوم .

راستی چرا آنقدر زود رفتی .

من دوست داشتم تا آخر تماشایت کنم .

کاش دوباره ببینمت .

شاه یحیی : به بت زیبای من